Archiwa kategorii: O pomysle

O stronie

Na stronie zgromadziłam 150 zdjęć, które – wraz z podpisami – są archiwum odbytych podróży. Pokazuję i opisuję fragmenty spotkań, zbieram wypowiedzi, wspomnienia, doświadczenia i opisy sytuacji związanych z fotografią, historią, wsią, codziennością.

Strona nie jest wyczerpującą narracją, ale kolekcją fotografii – papierowych, ręcznie opisanych zdjęć, które nawiązują do roli fotografii w Zakładzie jako przedmiotu na wymianę / pretekstu do rozmowy / wizualnej notatki / narzędzia obserwacji społecznych praktyk związanych z fotografią.

Fotografie można oglądać wyrywkowo – na stronie głównej wyświetlają się w losowej kolejności. Można również skorzystać z tagów – to zasłyszane, powtarzające się sformułowania dotyczące fotografii, powracające motywy, wypowiedzi i twierdzenia, które często padały w rozmowach z osobami napotkanymi po drodze.

Agnieszka Pajączkowska

Jestem kulturoznawczynią o specjalizacji wizualnej, animatorką kultury, twórczynią i koordynatorką projektów animacyjnych, społecznych i twórczych, badaczką historii codziennych praktyk fotograficznych. W podejmowanych działaniach łączę zainteresowania naukowe i refleksję akademicką z praktyką twórczą i animacją kultury.

Jako członkini Towarzystwa Inicjatyw Twórczych „ę” od 2008 roku tworzę i koordynuję projekty wspierające lokalnych liderów i instytucje kultury, polegające na realizacji dokumentalnych projektów fotograficznych, badające i upowszechniające m.in. koncepcję edukacji wizualnej oraz fotografii w życiu codziennym, dotyczące lokalnej historii i tożsamości. Od 2010 roku jestem członkinią sieci Latających Animatorów Kultury.

Jako animatorka, twórczyni i badaczka współpracowałam m.in. z Domem Spotkań z Historią, Fundacją Archeologii Fotografii, Zachętą – Narodową Galerią Sztuki, Fundacją im. Zofii Rydet, Kolektywem Sputnik Photos, Fundacją Sztuk Wizualnych, Narodowym Centrum Kultury, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Należę do zarządu Stowarzyszenia Katedra Kultury, z którym realizuję projekty etnoanimacyjne, badawcze, wizualne i edukacyjne.

Jestem doktorantką w Zakładzie Filmu i Kultury Wizualnej Instytutu Kultury Polskiej UW. Przygotowuję rozprawę doktorką pod roboczym tytułem Nieprzezroczyste. Historie fotografii codziennej w Polsce. Jestem członkinią redakcji czasopisma „mała kultura współczesna” (wyd. NCK). Teksty naukowe publikowałam m.in. w „Kontekstach”, „Zagładzie Żydów”, „Kulturze i Historii”.

Podziękowania

Szczególne dziękuję za współpracę, cierpliwość i zaangażowanie osobom, które wsparły Zakład swoją pracą – Karolowi Włoskowskiemu, Wawrzyńcowi Dąbrowskiemu, Michałowi Dąbrowskiemu, Alicji Szulc oraz Julii Odnous.

Dziękuję za konsultacje, rozmowy, wsparcie i rekomendacje: Iwonie Kurz, Maciejowi Frąckowiakowi, Karolowi Hordziejowi, Pawłowi Szypulskiemu, Paulinie Czapskiej, Konradowi Pustole, Bożenie Szroeder, Tomkowi Rakowskiemu, Joannie Kubickiej, Dorocie Borodaj, Zuzie Sikorskiej, Kamili Szubie.

Dziękuję za czas spędzony wspólnie w Zakładzie: Kamili Szubie, Anie Płacheckiej, Julii Biczysko, Agacie Pietrzyk-Sławińskiej, Dorocie Ogrodzkiej, Karolinie Grzywnowicz, Ilonie Majewskiej, Magdzie Nałęckiej-Pajączkowskiej.

Dziękuję napotkanym po drodze osobom, które z otwartością i zaufaniem podzieliły się ze mną swoim czasem i opowieściami, udzielały mi po drodze rad i niezbędnej pomocy.

Sposób działania Zakładu

  • Wędrowny Zakład Fotograficzny podróżuje wzdłuż wschodniej i północnej granicy Polski,  zatrzymując się we wsiach położonych najbliżej granicy.
  • W Zakładzie można wykonać zdjęcie portretowe i otrzymać je na miejscu w postaci papierowej odbitki.
  • Zdjęcia wykonane w Zakładzie powstają w pojedynczych egzemplarzach, są własnością sfotografowanych osób i nie są prezentowane publicznie w ramach działania Zakładu.
  • Wykonanie fotografii zakłada wymianę  na opowieści, wodę, możliwość podłączenia do prądu, sezonowe owoce i warzywa, przetwory itd.

O projekcie

Wędrowny Zakład Fotograficzny to autorska praktyka fotograficzna, która nawiązuje do rzemieślniczej tradycji wędrownych fotografów.

Od 2012 jeżdżę latem wzdłuż wschodniej i północnej granicy Polski starym Volkswagenem T3. Na życzenie wykonuję spotkanym osobom – mieszkańcom przygranicznych wiosek – portrety, które na miejscu drukuję i wymieniam na opowieści oraz jedzenie (warzywa, owoce z przydomowych ogrodów, jajka, wodę itd.). Gromadzę wizualną i tekstową dokumentację tych spotkań. Nie publikuję wykonywanych portretów – używam ich do wymiany i budowania relacji w trakcie indywidualnych spotkań z portretowanymi osobami.

Fotografia interesuje mnie jako połączenie narzędzia wizualnego, metody badawczej i praktyki społecznej. Używam jej jako jako przedmiotu na wymianę. Fotografie, które wykonuję są włączane do domowych albumów, wysyłane rodzinie zagranicą, zatykane za ramę lustra lub szybę kredensu. Równie często jednak zdjęcia nie powstają, bo osoby, które spotykam nie potrzebują ich lub nie chcą. Niezrobienie zdjęcia również bywa początkiem długiego spotkania, opowieści i wymiany.